De prijs van integriteit

Vanochtend viel ik bijna van mijn stoel terwijl ik een achtergrondstuk in de krant las over de Vestia-fraude. Het was al langer bekend. Toch schokt het me om nu weer te lezen dat de Nederlandse sociale huurders samen 2 miljard euro betalen om het gerommel met derivaten door bankiers, tussenpersonen en invloedrijke mensen bij deze grootste woningcorporatie van Nederland te bekostigen. In dezelfde week las ik dat er mogelijk zorgfraude is gepleegd bij het UMC en ook dat een grote apothekersorganisatie zou frauderen met medicijnprijzen.

Financieel gewin lijkt het in organisaties steeds vaker te winnen van bijdragen aan de samenleving. De medeplichtige managers krijgen daar kennelijk pas spijt van als ze met dik pensioen zijn zoals Cor Boonstra.

Het doet me denken aan mensen die ik heb ontmoet en wiens verhalen ik heb gehoord in mijn cursussen. Deelnemers vertellen wat ze graag achter zich laten als ze met pensioen gaan. Een veel voorkomende opmerking is dan: “in mijn werk dingen moeten doen die ik met mijn geweten niet kan verenigen”. Mensen die dat toch doen krijgen daar vaak last van. Hun werkplezier neemt af, ze liggen er s nachts wakker van en worden er zelfs ziek van. Zij betalen een hoge prijs voor het feit dat hun werkgever de hoofdprijs mét bonus wil behalen. Mensen die weigeren dingen te doen waar hun geweten van in opstand komt merkten dat in hun carrière of moesten op zoek naar een andere baan.

Het is een kunst om als werkende steeds vol de leiding over de integriteit en kwaliteit van je eigen werk te houden en niet mee te gaan in de gekte van het puur financiële gewin.

Een groot voordeel van pensioneren is dat je de ruimte en de uitdaging krijgt om te onderzoeken wat jouw specifieke bijdrage aan de samenleving kan zijn en dat dan vorm te gaan geven. Zo kan je met hart en ziel voor kwaliteit gaan en dat is al de hoofdprijs!

Als toegift een mooi lied over met hart en ziel je eigen weg gaan. ‘’Kom laten we gaan’’ van Plezant https://www.youtube.com/watch?v=6fAFXs3qZU8